Τις τελευταίες εβδομάδες, αυξάνονται τα προκλητικά περιστατικά παράνομης αλιείας από Τουρκικές μηχανότρατες στα ελληνικά χωρικά ύδατα του ανατολικού Αιγαίου, κυρίως στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Σάμου- Αγαθονησίου. Τα Τουρκικά αλιευτικά εκμεταλλεύονται τα κενά ελέγχου που οφείλονται στην κόπωση και το μεγάλο φόρτο που αναλογεί στα κατά τόπους λιμεναρχεία, λόγω της αύξησης των προσφυγικών ροών. Ως αποτέλεσμα ψαρεύουν κοντά στην οριογραμμή με τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα και όποτε τους δίνεται η ευκαιρία μπαίνουν στα ελληνικά νερά όπου και παραμένουν για ώρες, ή για όσο δεν απωθούνται από ελληνικό σκάφος.
Αυτές οι προκλητικές παραβιάσεις γίνονται, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας αλλά ακόμα και μέρα-μεσημέρι, κοντά στις ακτές, σε κατοικημένες και τουριστικές περιοχές όπως τα εντόπισε τις περασμένες ημέρες το ερευνητικό σκάφος του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος.
Αυτά τα μεγάλα αλιευτικά υφαρπάζουν τα ιχθυαποθέματα των θαλασσών μας, ενώ παράλληλα σύρουν στο βυθό βαριά αλιευτικά εργαλεία (μεταλλικές «πόρτες» 1-2 τόνων, αλυσίδες κλπ), καταστρέφοντας στο πέρασμά τους, ρηχές θαλάσσιες ζώνες όπου σύμφωνα με την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία, απαγορεύεται η αλιεία από μηχανότρατες. Προκαλούν δραματική καταστροφή στα παραγωγικά προστατευόμενα οικοσυστήματα, όπως τα θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας, τα οποία μετατρέπουν σε άγονες ερήμους.
Το ερευνητικό σκάφος του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος προσπαθεί τις τελευταίες εβδομάδες να εντοπίζει και να απωθεί τα σκάφη αυτά, κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και της νύχτας, με στόχο την αποτροπή, όσο είναι δυνατόν, αυτής της καταστροφής και της καταλήστευσης των αλιευτικών μας πόρων, οι οποίοι ούτως ή άλλως έχουν δεχθεί μεγάλη υποβάθμιση τα τελευταία χρόνια.
Το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος, παρά το μεγάλο φόρτο υποχρεώσεων που έχει αναλάβει, θα συνεχίσει και κατά τους δύσκολους χειμερινούς μήνες, με όσα μέσα και πόρους διαθέτει, την προσπάθεια αποτροπής αυτών των προκλητικών και απαράδεκτων καταστροφικών αλιευτικών πρακτικών.
Το πρόβλημα αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο αλλά ένα χρόνιο ζήτημα το οποίο έχει σήμερα διογκωθεί και αναμένεται να χειροτερέψει, καθώς οι Τούρκοι αλιείς έχουν επενδύσει σε μεγάλες, άρτια εξοπλισμένες μηχανότρατες, με μεγάλη αλιευτική ικανότητα, όμως έχουν ήδη υπεραλιεύσει μέχρι εξάντλησης τα αλιευτικά πεδία της Τουρκίας, με αποτέλεσμα τα ελληνικά νερά να αποτελούν έναν εύκολο στόχο. Για να επιλυθεί το πρόβλημα αυτό, το οποίο έχει σοβαρές πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές και περιβαλλοντικές προεκτάσεις, δεν επαρκεί η παρέμβαση των τοπικών λιμεναρχείων, αλλά απαιτείται ουσιαστική πολιτική βούληση και κεντρική στρατηγική αντιμετώπισης.
Θοδωρής Τσιμπίδης
Διευθυντής
Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος